Newsroom

Inżynierowie Zortrax dokonali przełomu w technologii druku 4D we współpracy z ESA

Od ponad roku Zortrax pracował jako główny wykonawca Europejskiej Agencji Kosmicznej w projekcie mającym na celu opracowanie nowych technologii druku 4D dla przemysłu kosmicznego. Projekt zakończył się sukcesem, nasz zespół badawczo-rozwojowy osiągnął znaczący postęp w tej dziedzinie i w końcu jesteśmy gotowi opowiedzieć tym szczegółowo.

Czym jest druk 4D

Druk 3D to technologia wytwarzania przyrostowego, która umożliwia budowanie fizycznych, trójwymiarowych obiektów warstwa po warstwie w oparciu o model cyfrowy. Czwartym dodatkowym wymiarem dodanym w technologii druku 4D jest czas. Obiekty drukowane w 4D mogą zmieniać swoje właściwości, takie jak kształt, w odpowiedzi na różne bodźce takie jak temperatura, wilgoć, prąd elektryczny i wiele innych. Wyobraź sobie strukturę podobną do origami, która pozostaje złożona w temperaturze pokojowej, ale rozkłada się po podgrzaniu.

Drukarka Zortrax M300 Dual wykorzystana w projekcie druku 4D zrealizowanym przez Zortrax dla Europejskiej Agencji Kosmicznej.

Druk 4D wzbudził duże zainteresowanie przemysłu kosmicznego, ponieważ technologia ta może umożliwić inżynierom i projektantom misji kosmicznych zmniejszenie masy rozkładanych urządzeń, takich jak anteny, wysięgniki lub różne czujniki. Ciężar takich konstrukcji wykonanych w tradycyjny sposób jest zawsze sumą samego urządzenia oraz mechanizmu, który je rozkłada. Astronika, jeden z kluczowych partnerów Zortrax w przemyśle kosmicznym, potrafi budować niesamowicie lekkie mechanizmy rozkładające takie wysięgniki i anteny stosując inżynierię precyzyjną i zaawansowane materiały takie jak tytan. Ale gdyby udało się całkowicie pozbyć mechanizmów rozkładających, możliwe byłoby ograniczenie wagi i komplikacji w znacznie większym stopniu.

Explore the applications of 3D printing in the space and defense industries

Download free ebook
Explore the applications of 3D printing in the space and defense industries
Download free ebook

Wyzwania związane z drukowaniem 4D

Teraz druk 4D zyskał popularność w 2013 roku, gdy zespół naukowców pracujących na MIT stworzył struktury drukowane w 4D, które mogły wykonać ruch kiedy ich temperatura osiągnęła określony poziom.

Chociaż ich wyniki wyglądały imponująco, było kilka widocznych problemów, które wymagały rozwiązania, zanim ta technologia mogła znaleźć jakiekolwiek rzeczywiste zastosowania.

  • Zmiana kształtu była wywoływana temperaturą otoczenia, które ogrzewało całą konstrukcję jednocześnie.
  • Proces było trudno kontrolować – uruchomienie następowało wyłącznie gdy temperatura otoczenia osiągała określony poziom.
  • Zmiana kształtu rozpoczęła się w stosunkowo niskiej temperaturze 40 stopni Celsjusza
  • Ponieważ zmiana kształtu została wywołana przez czynniki środowiskowe wpływające na całość konstrukcji, nie było możliwości sekwencyjnego rozkładania takich struktur, co ograniczało ich zastosowania.

Zortrax, współpracując z ESA, zdołał rozwiązać wszystkie te problemy.

Wybór właściwych materiałów

Budowa drukowanych w 4D mechanizmów wymaga trzech podstawowych komponentów. Są to:

  • Odpowiednie materiały zapewniające efekt pamięci kształtu.
  • Właściwe oprogramowanie, które umożliwia wytwarzanie części drukowanych w 4D.
  • Właściwa drukarka 3D, która może fizycznie wykonać wydrukowane części 4D.

Zortrax rozpoczął pracę nad tą technologią od wyboru odpowiednich filamentów. Zespół RnD wybrał pulę polimerów z pamięcią kształtu, które miały odpowiadać za ruch w systemie oraz pulę filamentów przewodzących prąd elektryczny, które miały działać jako elektrycznie aktywowane grzałki aktywujące zmianę kształtu w mechanizmie.

Demonstratory technologii druku 4D dostarczone do ESA przez Zortrax.

Już na samym początku okazało się, że dostępne na rynku filamenty pamięci kształtu miały temperaturę zeszklenia do 55 ℃, co nie wystarczyło do zastosowań kosmicznych. Wydrukowany w 4D mechanizm z takimi filamentami aktywowałby się sam w temperaturach przekraczających 55 ℃, co zdarza się dość często na niskiej orbicie okołoziemskiej, gdy statek kosmiczny jest wystawiony na działanie promieni słonecznych.

Z tego powodu Zortrax wykorzystał specjalny, wykonany na zamówienie filament z pamięcią kształtu, którego temperatura zeszklenia wynosiła 75 ℃ – była zatem o 50% wyższa niż wszystkie dostępne na rynku alternatywy. Materiał został dostarczony, dokładnie przetestowany i uznany za odpowiedni do wykorzystania w prototypowych systemach druku 4D.

Wybór odpowiedniego materiału przewodzącego był łatwiejszy, ponieważ wymagania projektowe spełniało wiele dostępnych na rynku filamentów. Po szeroko zakrojonej kampanii testowej, w której przetestowano właściwości termiczne i elektryczne tych materiałów, FIBERFORCE NYLFORCE Conductive został wybrany jako filament do wykonania komponentów aktywujących drukowane w 4D mechanizmy.

Wydrukowany w 4D demonstrator ruchu gięcia podczas testów w siedzibie Zortrax.

W ostatnim kroku zespół RnD Zortrax sprawdził, czy dwa wybrane polimery można wydrukować w trybie druku dwumateriałowego, który umożliwia produkcję części wykonanych z dwóch różnych materiałów. Ten dwumateriałowy tryb drukowania 3D był możliwy dzięki eksperymentalnej wersji oprogramowania Z-SUITE, początkowo opracowanego specjalnie dla ESA, oraz wyposażonej w dwie głowice drukujące, zaawansowanej drukarki 3D Zortrax M300 Dual.

Tworzenie demonstratorów druku 4D

W ramach kontraktu ESA Zortrax musiał opracować trzy demonstratory druku 4D, z których każdy prezentował inny rodzaj ruchu aktywowanego elektrycznie. Rodzajami ruchu, które interesowały ESA były:

  • Gięcie.
  • Skręt.
  • Rozkładanie.

Prace nad demonstratorem ruchu gięcia rozpoczęły się od zaprojektowania prostych, prostokątnych kształtów z przewodzącym prąd rdzeniem zapewniającym temperaturę potrzebną do aktywacji mechanizmu i warstwami zewnętrznymi wykonanymi z materiału z pamięcią kształtu.

Od tych prostych konstrukcji, zespół RnD przeszedł do bardziej zaawansowanych projektów, ostatecznie kończąc na drążku zdolnym do wygięcie o około 30 stopni w ciągu minuty od włączenia zasilania.

Drugi demonstrator był nieco trudniejszy do wykonania, ponieważ w mechanizmach drukowanych w 4D ruch gięcia jest prostszy do uzyskania niż rotacja. Pierwszym podejściem była spiralna konstrukcja, która kurczyła się i powodowała tym samym ruch obrotowy w swoim centrum.

Spirala, która była pierwszą wersją wydrukowanego w 4D demonstratora ruchu skrętnego.

Mechanizm jednak okazał się nieefektywny ze względu na długość linii przewodzących i wynikające z niej trudności z uzyskaniem odpowiedniej temperatury. Z drugiej strony, krótsze i cieńsze wersje tego prototypu były bardzo delikatne i nie mogły wygenerować wystarczającego momentu obrotowego.

Z tego powodu zespół zrobił radykalny krok i opracował zupełnie nowy mechanizm, zasadą działania przypominający sprężynę, który miał krótkie linie przewodzące i mógł generować wystarczający moment obrotowy, aby obrócić wydrukowaną w 3D obudowę nawet bez wykorzystania smarów czy łożysk. Opracowany mechanizm mógł po włączeniu zasilania obracać się o 30 stopni po zasilaniu.

Finalny, wydrukowany w 4D demonstrator ruchu skrętnego. Wydrukowany mechanizm po lewej, schemat ilustrujący zasadę jego działania po prawej.

Ostatnim i najbardziej skomplikowanym projektem był demonstrator ruchu wdrożeniowego. Zespół Zortrax zaczął od dość złożonej trójlistnej membrany z liśćmi zamykającymi się jak płatki kwiatów pod wpływem prądu elektrycznego.

Okazało się to zbyt skomplikowane, a ruch był dość powolny – przejście membrany od pozycji otwartej do pozycji zamkniętej zajmowało ponad kwadrans. W kolejnych wersjach zmniejszono liczbę liści do dwóch, a następnie do jednego. Za pomocą dwóch z tych jednoskrzydłowych membran udało się także zbudować jednorazowo odwracalny mechanizm, w którym efekt pamięci kształtu jednej membrany programował ruch w drugiej membranie.

Wydrukowane w 4D demonstratory rozkładania po lewej i demonstratory ruchu skrętnego po prawej.

W ten sposób możliwe było uzyskanie przejścia demonstratora od pozycji zamkniętej do pozycji otwartej oraz powrotu do pozycji zamkniętej za pomocą sekwencyjnego uruchamiania kolejnych obwodów elektrycznych.

Przyszłość druku 4D w kosmosie

Druk 4D to technologia, która może zrewolucjonizować działanie mechanizmów w przemyśle kosmicznym, energetycznym, a nawet w branży obronnej. Ponieważ czynnikiem generującym ruch jest sama struktura użytych materiałów, nie ma potrzeby stosowania oddzielnych silników i systemów kontroli, które zwiększają wagę, a tym samym zwiększają koszt mechanizmu.

Proste demonstratory wykonane dla ESA w tym projekcie zostały zatem zaprojektowane tak, by mogły służyć jako podstawowe komponenty w większych mechanizmach. Oznacza to, że opracowaną przez Zortrax mechanizmy można łatwo skalować oraz  aktywować na żądanie przy zachowaniu niezawodności, niskich kosztów oraz prostoty konstrukcji.

Demonstrator ruchu skrętnego umieszczony w wydrukowanej obudowie.

Takie systemy mogą być przydatne w wielu zastosowaniach. Przykładowo, zespoły jednorazowych czujników wykonanych w technologii 4D mogą być rozproszone na dużym obszarze, aby wykonywać pomiary w trudnych warunkach, gdzie użycie droższych materiałów nie miałoby większego sensu. Inne potencjalne zastosowania obejmują rozkładane anteny, które można rozkładać i składać bez żadnych mechanizmów dodatkowych mechanizmów. Korzystając z wielu drukowanych w 4D elementów konstrukcyjnych, takich jak ten używany wykorzystany jako demonstrator gięcia, możliwe jest wykonanie mechanizmów pozycjonujących, którymi można sterować z bardzo wysoką precyzją.

Oczywiście jest jeszcze wiele do zrobienia, zanim systemy drukowane 4D wyjdą poza fazę eksperymentalną i polecą w kosmos. Ale osiągnięcia inżynierów Zortrax są solidnym punktem wyjścia. Elektrycznie aktywowane mechanizmy drukowane w 4D można uruchamiać naciśnięciem jednego przycisku, wykorzystywać w środowiskach o temperaturze nieprzekraczającej 75 ℃. Co więcej, ciepło niezbędne do aktywacji może być precyzyjnie dostarczane do wybranych punktów mechanizmu. Zrobiono też pierwszy kroki w kierunku osiągnięcia odwracalności całego procesu. Dalsze działania będą polegać na stopniowym dopracowywaniu tej technologii tak, aby była gotowa do wykorzystania w misjach kosmicznych oraz w wielu branżach na Ziemi.

Druk 4D to nie jedyna nowinka związana z drukarką Zortrax M300 Dual. Drukarka otrzymała także możliwość druku części ze stali nierdzewnej 316L lub 17-4 PH. Można dowiedzieć się o tym więcej tutaj.

Explore the applications of 3D printing in the space and defense industries

Download free ebook
Explore the applications of 3D printing in the space and defense industries
Download free ebook